Oplossingsgerichte therapie

Oplossingsgerichte therapie,

Problemen zijn volgens de oplossingsgerichte therapie niets anders dan goed bedoelde, niet-succesvolle pogingen om alledaagse moeilijkheden op te lossen. Er wordt aandacht gegeven aan wat de persoon al goed doet, of wat wel goed gaat. En op wat er anders is wanneer het probleem zich even niet voordoet of minder erg is, of wanneer het opgelost is. Deze werkwijze gaat niet op zoek naar psychische moeilijkheden, de mogelijke oorzaken van de klacht of probleem, of het verleden. Er is alleen interesse in het verleden zoverre het succeservaringen van de persoon betreft.

Alle hulpbronnen in huis.

De therapeut is geïnteresseerd in wie of wat een positief, gewenst effect op de persoon heeft, waar is hij goed in, wat doet hij graag, wat zijn z’n hobby’s, en dergelijke. Oplossingsgerichte therapie gaat ervan uit dat de persoon alle hulpbronnen voor verandering al in huis heeft.

wondervraag

Milton Erickson (de grondlegger van de moderne hypnotherapie) is een belangrijke inspiratiebron. Zo is bij de oplossingsgerichte therapie de veelgebruikte ‘wondervraag’ rechtstreeks afgeleid van Erickson’s ‘pseudo-oriëntatie in de tijd’. Dit laatste is een techniek waarbij men zich in hypnose verplaatst naar een probleemvrije toekomst. Oplossingsgerichte therapie is ontwikkeld vanuit een inductieve, empirische invalshoek. Dat wil zeggen door goed te observeren, te kijken naar wat in therapie echt helpt.

Vaak komen cliënten met de mededeling dat ze al alles hebben geprobeerd. Bij nader doorvragen blijkt het meestal om oplossingen/gedragingen te gaan van een zelfde soort of klasse. Wat therapie betreft gaat het volgens de oplossingsgerichte therapie erom, om in ieder geval minder te doen van wat niet werkt en meer te doen van hetgeen anders is (“doe iets anders”).

De relatie tussen oplossing en probleem

Gewoonlijk gaat men bij problemen uit van de vooronderstelling dat we eerst de oorzaken moeten kennen (het medisch model), voordat we een probleem kunnen oplossen.

De oplossingsgerichte therapie laat echter zien dat er vaak weinig sprake is van een relatie tussen de ‘oorzaken’ en de oplossing van een probleem. Geen enkel probleem is er altijd en de therapeut moet onderzoeken wat de cliënt anders doet of denkt wanneer het er even niet is.

De cliënt definieert de behandelingsdoelen en is de expert.

De therapeut is een hulpbron voor de cliënt. De therapeut en de cliënt onderhandelen samen over problemen en het ontwikkelen van oplossingen.

Weerstand is een onbruikbaar begrip en samenwerking is onvermijdelijk.

De therapeut staat niet los van de cliënt, of het cliëntsysteem (alle betrokkenen bij gezinstherapie) en hij of zij dient zich vanuit een samenwerkingspositie aan te passen aan de manier van samenwerken van de cliënt.

Oplossingsgerichte therapie gaat ervan uit dat als je een grote verandering wilt, je het beste kan beginnen met een kleine verandering.

In het taalgebruik van een oplossingsgerichte therapeut zijn ook veel hypnotische taalpatronen te herkennen. Zo stelt de therapeut niet de vraag óf de cliënt zal veranderen, maar wat hij of zij doet wannéér hij of zij veranderd is, waarbij verandering geïmpliceerd wordt.